Vertrouwen is verdwenen, feiten doen er niet altijd toe of leggen het af tegen meningen. Gezond wantrouwen is wat anders dan de wetenschap wegwuiven als “ook maar een mening”.
We zijn eigenwijs en geloven we maar al te vaak in onze eigen voortreffelijkheid. We zijn netter dan anderen en we vinden dat anderen beter moeten luisteren. Dat is van alle tijden, maar wordt nu een groter probleem.
- zelforganisatie is weinig integrerend
- instituties zijn moeilijker te controleren
- politiek praat rechtstreeks met de kiezer en heeft geen prikkel om te integreren
- de stad vraagt veel snellere aanpassing op nieuwe ontwikkelingen
- en vooral de sterken met een goed netwerk profiteren van die flexibiliteit
We trekken ons steeds meer terug in onze eigen bubbel, in de VS wordt al een woning aangeboden waarin je elk als gezinslid een eigen ingang hebt. We willen de wereld om ons heen zich aan ons laten aanpassen.
Tegelijk liggen er collectieve problemen die we niet elk individueel kunnen aanpakken. Het klimaat, de grote verschuiving van het economisch evenwicht richting China en de veranderingen in de inrichting van arbeid met gevolgen voor de verzorgingsstaat kunnen we niet individueel oplossen.
En moet er een recht komen om niet gesurveilleerd te worden en een recht op menselijke aandacht? Of juist niet? Dat laten we toch niet aan experts over? Dat gaat over ons!
Kun je met recht zeggen dat dat nog steeds goed gaat?
Gelukkig zijn er ook kansen
.