Sinds 1848 leerden vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld met elkaar samen te werken. Het akkoord van Wassenaar is het mooiste voorbeeld, maar we zagen nog bij het kabinet Rutte – Asscher hoe een akkoord tussen kabinet, werkgevers en werknemers goede invloed kan hebben. En kijk wat er allemaal in de SER is geregeld. Maar de organisatiegraad is steeds lager. We gaan er steeds meer naar toe om  zelf zaken te regelen en niet een vaste vertegenwoordiger te vertrouwen.

Over migratie worden partijen het niet eens, zolang wij het zelf niet eens zijn over wat het probleem is, wat de opties zijn en welke risico’s daar bij horen.

Dat zelf regelen, zelf besluiten en samen besluiten is lastig. Maar je kunt het leren.

Er moet meer overgelaten worden aan de mensen die de praktijk kennen, maar niet de baas zijn. Daarom heb ik (Hein Albeda) een boek geschreven voor mensen die niet de baas zijn en beter willen besluiten. Als consultant merk ik dat er veel literatuur te vinden is over bazen die moeten leren loslaten. Dat kunnen bazen wel zeggen: meer overlaten, maar hoe besluit je dan zelf?  Want jij zit er maar mee. Jij moet ineens rekening houden met alle belanghebbenden en jij krijgt de kritiek over je heen als je iets over het hoofd zag. En dan krijg je ook te maken met besluiten die verkeerd uitpakken, want je weet niet alles vantevoren. Je zal maar een belanghebbende hebben vergeten? Want als je werkt voor de publieke zaak moet je rekenen op kritische meekijkers! Mijn boek is daarom gericht op ambtenaren of semi-ambtenaren die meer zelf moeten doen en het niet aan hun baas overlaten. Ik ken uit de praktijk van evaluaties van woningcorporaties en gemeente de valkuilen. Daar is ook veel onderzoek naar gedaan. Met dit boek kun je leren van die praktijk en de theorie. Je leert je besluiten op een betere manier aan te pakken.

Lees meer op de pagina van zelf besluiten.

Bezoek of like de facebookpagina